ما برای آنکه " قرار" را حفظ کنیم، بی قرار می شویم

ما آدم ها به جای آنکه زندگی کنیم و باشیم فقط در حال جمع کردن و

" داشتن " هستیم .

ما به پدیده ها به چشم مایملک نگاه می کنیم و به آنها چنگ می زنیم تا

پیش خودمان نگه داریمشان .

ما به جای آنکه دنبال دانستن باشیم ، دنبال جمع کردن اطلاعات هستیم.

به جای آنکه از پول لذت ببریم ، دنبال ذخیره کردن برای آینده هستیم، به

جای آنکه به بچه هایمان فرصت حضور و زندگی کردن بدهیم ، سعی

می کنیم مثل یک دارایی آنها را داشته باشیم، تا آنطور که ما می خواهیم

زندگی کنند و به آنچه ما باور داریم ، ایمان بیاورند ...

به جای آنکه از لحظه ای که در آن هستیم لذت ببریم ، سعی می کنیم با

عکس گرفتن ، آن لحظه و خاطره را تصاحب کنیم و ...

شاید یک نتیجه این تمایل ما به داشتن و نگه داشتن ، این باشد که مرتب

دنبال ثبات می گردیم .

می خواهیم همه چیز را به بهترین حالت آن حفظ کنیم . دوست داریم

همیشه جوان بمانیم و سالم .

دوست داریم وسایلی که به ما مربوط است ، نو و سالم باقی بمانند ...

در همه اینها ما دنبال " ثبات" و " قرار" هستیم ، و از این بابت متحمل

اضطراب و رنج می شویم

اگر جرات داشته باشیم این قانون را بپذیریم که دنیا بی ثبات است و هیچ

چیز پایدار نیست ، به آرامش بزرگی می رسیم .

" همه چیز گذرا و فانی است ، فقط اوست که می ماند "

و چون مولانا این قانون را از شمس آموخته بود ، به یک شادی و آرامش

عمیق رسیده بود .

ما برای آنکه " قرار" را حفظ کنیم ، بی قرار می شویم .

یکی از نتایج ملاقات شمس با مولانا آن بود که فهمید تنها اصل ثابت جهان،

بی ثباتی است .

فقط بی ثباتی است که ثبات دارد .

و ما مدام در حال نقض این مهم ترین قانون جهان هستیم مدام می خواهیم

قرار و ثبات را حفظ کنیم در حالی که اصل جهان بر بی ثباتی و تغییر است.

از همین لحظه ها لذت ببر

اریک فروم